Lehman Brothers'ın 2008 yılında çöküşü birçok insanı hazırlıksız yakaladı, ancak finansal krizin temelleri çok daha önceleri vardı. Her şey bir kez çöktüğünde, geri dönüşü yoktur. Tedarik zincirlerinde de aynı durum geçerlidir. Şirketler mevcut hasarı geri alamazlar, ancak geleceğe hazırlanabilirler.
Mali kriz pek çok kişi için şok ediciydi. İşletmelerin ve tüketicilerin finans hakkındaki düşüncelerini sonsuza dek değiştirdi. Güvenilir kurumlar paramparça oldu ve insanlar büyüklükten önce hizmetlere ve daha fazla kontrole sahip olma duygusuna öncelik vermeye başladı. Bankalar, iş modellerini “brick and mortar” (herhangi bir yerleşik tesise sahip olmadan sadece çevrimiçi platformdan iş yapan firmalar) modelinden uzakta yeniden tasarlayıp, bilançolarını yeniden yapılandırmaya başladılar. Buna ek olarak yeni bankacılık düzenlemeleri hareketleriyle uğraşırken aynı zamanda yavaş da olsa bir büyüme dönemine girdiler çünkü yetenek, teknoloji ve tüketicinin benimsenmesi yepyeni bir inovasyon çağını teşvik etti.
Yatırımcılar ve kurucular arasında yaygın olarak kabul edilen bir inanç, bir krizle birlikte fırsatların da geldiği inancı, yatırımcı ve kurucular arasında yaygın olarak kabul edilir. Ancak nakliyeciler, artan tüketici talebi, değişen demografik özellikler, işgücü kıtlığı ve navlun kapasitesi eksikliği nedeniyle tedarik zincirlerinde benzeri görülmemiş bir acı yaşadılar.
Genel olarak lojistikçiler, tedarik zincirlerinin artık bir arka ofis işlevi olarak düşünülemeyeceğini fark etti. Ayrıca tedarik zinciri bilgisinin, görünürlüğün, otomasyonun ve zekânın başarılı ve esnek bir tedarik zinciri yürütmek için kritik olduğunu fark ettiler ki son zamanlarda dile getirilen “tedarik zinciri dirençliliği” kavramı hem sektör uzmanları hem de araştırmacılar için popüler bir konu haline geldi.
Tüm bu kaostan yeni yatırımlar, artan sermaye harcamaları ve tedarik zinciri profesyonellerinin kuruluşlarında oynadıkları rollerin daha da artması kaçınılmaz bir gerçektir.
Kaynak için tıklayınız
