68 sonrasındaki yılların Almanyası’nda geçen film, öğrenci hareketinin sonrasındaki yıllarda feminizme yansımalarını gözünü budaktan sakınmadan aktarıyor. Din, eğitim, devlet, toplum, aile vb. unsurların her iki kadını da korse gibi sıkıp belli bir şekle sokmak istediğini görüyoruz. Her iki kardeşin küs oldukları zaman dahi birbirlerinin korselerini çözmesi, birbirlerine yaşadıkları sıkışmışlıktan çıkmada her daim yardımcı olduklarını sembolize eden etkileyici bir imge olarak karşımıza çıkıyor. Rahip olan babalarının çocukluklarına ilişkin flashbacklerde korkutucu imgelerle dolu görünmesi, korkutularak ve sınırlandırılarak yetiştiren kadınların bilinçaltını (özellikle sıklıkla rüya gördüğünü söyleyen Juliane’nin) açığa vuruyor.
Filmin senaryosu, yapı olarak klasik anlatıya yakın durmakla beraber yer yer klasik anlatıyı kıran unsurlara da sahip. İki kız kardeşin çocukluklarına ilişkin flashbackler, filmin başlangıç sahnesi olabilecekken en sona konulmuş olan sahne ve daha birçok unsur genellikle görmeye alışkın olduğumuzun dışında tercihler. Filmde üçüncü şahıs anlatı tercih edilmiş; odaklayıcı ise genellikle Juliane olmakla birlikte ara ara Marianne da oluyor. Dramatik kurgusu ve karakter eğrileri ise oldukça özgün bir şekilde tasarlanmış.
Renkler çekildiği döneminin ruhuna uygun renkler. Kıyafetler, aksesuarlar ve diğer sanat yönetimi ögeleri de aynı şekilde. Işık ve renkler Yeni Alman Sineması’nda genel olarak hakim olan koyu ve soluk renkler ağırlıkta.
