11 Mart 2020'de
Dünya Sağlık Örgütü (WHO) yeni koronavirüsün küresel bir salgın olduğunu açıkladı.
COVID-19 salgını hükümetlerin ve sağlık sistemlerinin gücünü ve dayanıklılığını yayıldığı her yerde eşi görülmemiş ölçekte bir teste tabi tuttu. Uzun süre hakim olan sosyal davranışları ve kişisel alışkanlıkları kökten değiştirdi. Zengin ya da fakir olsun, hükümetlerin yeni koronavirüsün yayılmasını önlemek karşısında çaresizliğini ciddi şekilde ortaya döktü. Özellikle gelişmiş ekonomiler merkez bankalarınca finansal piyasaları istikrara kavuşturmayı amaçlayan büyük çapta teşvik programlarına tanık olundu ve küresel ekonomiler büyük ölçüde yaygın test, aşılama, vb uygulamalarla 2021’de tekrar ekonomik iyileşme sürecine girdiler. Lakin, BM'nin ekonomi kolu
Birleşmiş Milletler Ticaret ve Kalkınma Konferansı'nın (UNCTAD) yakın tarihli raporunda
[1], küresel çıktıdaki büyümenin ne kadar 2020'deki yüzde 3,5'lik düşüşten sonra 2021'de yüzde 5,3 olarak gerçekleşeceği tahmin edilse de, 2016-2019 seviyesine ulaşmasının 2030'a kadar süreceği vurgulandı. Buna ek olarak raporda, düşük gelirli ülkelerin salgından çok daha fazla darbe aldığı ve varlıklı ülkelerin düşük gelirli ülkelerin aşılara erişimlerini sınırlandırmasıyla bu ülkelerin ekonomilerinin 2025 yılına kadar 12 trilyon dolar daha zararlı çıkacağı ifade edildi.
